رواية غرام رحيم
غرام: طب كلمهم فون بڈم ..ا تنزل
رحيم: عشان هروح اجيبلك مسكن
غرام: لأ مش مشكله القهوه ممكن تفوقني
رحيم: ولا هتعمل حاجه انا هروح بسرعه مش هتأخر
غرام: رحيم احنا انت لازم تروح تصالح مامتك مهما كان او مهما يحصل هي امك وهتفضل امك لو عليا انا خلاص يعتبر اتعود عليها بجد والله..بس اسلوبك معاها وتصرفك كان غلط و حش انت كدا بتكرهه فيا اكتر مش بتحببها فيا
رحيم:غرام لمه اجي نبقا نتكلم في الموضوع ده ماشي وبيمشي
غرام بتاخد نفس عميق و بترمي نفسها علي السرير وبتكلم نفسها كالعاده
غرام: انا مش عارفه مضايقه ولا مبسوطه.. حاسه بشعور غريب اوي اول مره احس بي حاسه اني مبسوطه ان انا ورحيم قربنا من بعض وحسيت انه بقا ليا انا وان زواجنا بقا حقيقي و محدش يقدر يقول كلمه تاني ومضايقه ان بس ده عشان عندي مشاعر لرحيم يعني حب من طرفي انا بس و ان ده مكنش المفروض يحصل لأننا هنتطلق قريب ياااه لو كنت في وعي امبارح مكنش ده كان حصل وبتغمض عنيها عشان تفتكر اي حاجه
وبتفتح عنيها علي صوت الباب پېخپط
غرام: معقول رحيم جي بسرعه دي وبتقوم تفتح
غرام بصدم#مه:.............
رواية غرام رحيم الفصل السابع عشر 17 بقلم فرح القصاص
رحيم: غرام لمه اجي نبقا نتكلم في الموضوع ده ماشي وبيمشي
غرام بتاخد نفس عميق و بترمي نفسها علي السرير وبتكلم نفسها كالعاده
غرام: انا مش عارفه مضايقه ولا مبسوطه.. حاسه بشعور غريب اوي اول مره احس بي حاسه اني مبسوطه ان انا ورحيم قربنا من بعض وحسيت انه بقا ليا انا وان زواجنا بقا حقيقي و محدش يقدر يقول كلمه تاني ومضايقه ان بس ده عشان عندي مشاعر لرحيم يعني حب من طرفي انا بس و ان ده مكنش المفروض يحصل لأننا هنتطلق قريب ياااه لو كنت في وعي امبارح مكنش ده كان حصل وبتغمض عنيها عشان تفتكر اي حاجه
وبتفتح عنيها علي صوت الباب پېخپط
غرام: معقول رحيم جي بسرعه دي وبتقوم تفتح
غرام بصدم#مه:.............
#غرام_رحيم
غرام بتفاجأ: ناديه؟
ناديه: ناديه علي طول كدا
غرام: اصل استغربت انك هنا بس اكيد جايه رحيم.. عموما هو مش هنا دلوقتي بس اتفضلي لحد ميجي مش هيتأخر
ناديه: انا مش جايه لرحيم انا جيالك انتي وكويس انه مش هنا عشان عايزاكي في موضوع مهم
